Онлайн
Հ. Թումանյանի անվան պետական տիկնիկայինթատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, տնօրեն Ռուբեն Բաբայանը թատրոնների առջև ծառացած բազմաթիվ խնդիրների լուծման գործում մեծ նշանակություն է տալիս «Թատրոնի մասին» ՀՀ օրենքի ստեղծմանը, այն հանձնաժողովին, որը զբաղվելու է նախագծի մշակմամբ:
«Օրենսդրական դաշտը, որում գործում է թատրոնը, բացարձակ չի համապատասխանում թատրոնի գործունեության բնույթին: Ես նկատի ունեմ և՛ հարկային դաշտը, և՛ գնումների մասին օրենքը, և՛ աշխատանքային օրենսգիրքը, և՛ ՊՈԱԿ-ի մասին օրենքը, որին ենթարկվում է թատրոնը, որի վիճակն ավելի վատթարացավ ստեղծագործական տեսանկյունից, քանի որ ֆինանսական հաշիվներն անցան գանձապետարան:
Մեր երկրում գործող օրենքները բացարձակապես հաշվի չեն առնում թատրոնի ստեղծագործական գործունեության բնույթը, և մենք չունենք հատուկ օրենք թատրոնի մասին, մենք չունենք այն, ինը պարտադիր է այն երկրի համար, որն ուզում է զարգացնել մշակույթը: Խոսքը հովանավորչության, մեկենասության օրենքի մասին է: Հնարավոր չէ միայն պետական աջակցությամբ կամ սեփական եկամուտներով զարգացնել արվեստը», - «Արմենպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում նշեց Բաբայանը:
Նա ընդգծեց, որ ստեղծված հանձնաժողովն օրենք գրել չի կարող, այն կարող է ներկայացնել առաջարկություններ, խորհուրդներ: «Պետք է լինի պրոֆեսիոնալ հանձնաժողով` բաղկացած իրավաբաններից, տնտեսագետներից, մշակութաբաններից, գուցե տարբեր երկրների փորձագետներից, որոնց հետ կարելի է խորհրդակցել, մարդկանցից, որոնք ներկայացնում են երկրներ, որտեղ թատրոնի օրենքը մշակված է ու գործում է: Մենք ունենք սիրողական մակարդակում գործող հանձնաժողով, և խոսքն այն մասին չէ, թե ովքեր են հանձնաժողովի անդամները. նրանք հեղինակավոր մարդիկ են, բայց կրկնում եմ`եթե մենք ցանկանում ենք, որ ինչ-որ մի հանձնաժողով տա արդյունք, այն չպետք է գործի սիրողական սկզբունքներով: Այն պետք է լինի պրոֆեսիոնալ, վարձատրվող, որ հանձնաժողովի անդամներն իրենց աշխատանքային ժամը նվիրեն այդ գործին, այլ ոչ թե աշխատանքային ժամից դուրս ում ինչպես հարմար է նշանակեն հանդիպում, հավաքվեն ու պարզապես զրուցեն հետաքրքիր թեմաների շուրջ»,- ընդգծեց Բաբայանը:
Նրա խոսքով` յուրաքանչյուր օրենք պետք է նպաստի այն ոլորտի պահպանմանն ու զարգացմանը, ինչին ուղղված է այդ օրենքը: «Երբ օրենքը ստեղծում է համապատասխան մեխանիզմներ, խրախուսում է ազատ ստեղծագործությունը, երբ կարողանում է ստեղծագործող անձնակազմին տարանջատել սպասարկող անձնակազմից, երբ այն հնարավորություն է տալիս, որ ծնվեն, զարգանան և բնականոն մահանան տարբեր թատերախմբեր, միայն այդ ժամանակ ես հասկանում այդ օրենքի նպատակահարմարությունն ու կարևորությունը»,- նշեց Ռուբեն Բաբայանը:
Հանձնաժողովի անդամի համոզմամբ` տաղանդը հավերժ չէ և տրվում է որոշ ժամանակով, այն մարդուց կախված չէ: «Եթե մարդը 15 տարի ուրախացրել, հուզել է թատերասերներին և հիմա չի կարողանում դա անել, ինչ է, նրան պետք է դո՞ւրս շպրտել: Շատ կարևոր են արվեստագետի սոցիալական պաշտպանվածության հարցը, երիտասարդներին տրվող հնարավորությունները, թատերական շենք և թատրոն հասկացություններն իրարից տարանջատելը: Օրենքը այդ ամենը պետք է համակարգի, բացի այդ՝ յուրաքանչյուր օրենքի մեջ ժամանակի ընթացքում տեղի կունենան որոշակի փոփոխություններ, որովհետև թատրոնը ժամանակի մեջ գործող արվեստ է»,-եզրափակեց Ռուբեն Բաբայանը:
