Онлайн
Շիրակի մարզի Վահրամաբերդ գյուղի ձորում՝ Մարմաշեն վանական համալիրի հարևանությամբ, այսուհետ բոլոր հետաքրքրվողները, հյուրերն ու զբոսաշրջիկները կկարողանան ջուր խմել Հեղնար աղբյուրից:
«Ռուսաստանաբնակ բարերար, վահրամաբերդցի Արթուր Գալստյանն ու վահրամաբերդցի Համլետ Գևորգյանը աղբյուրի քանդակագործի որդու եւ Հեղնար աղբյուրի պատմությանը տեղյակ անձանց ու արվեստագետների օգնությամբ գտել, ամբողջությամբ վերականգնել են հուշարձանը՝ ճարտարապետական և քանդակագործական նույն լուծումներով, ինչպես ֆիլմում էր»,-հայտնում են Շիրակի մարզպետարանից՝ վստահեցնելով, որ աղբյուրի հրաշքը ևս պահպանվել է։
Աղբյուրի վայրի որոնողական, վերականգնողական աշխատանքները տևել են 4 ամիս։
Աղբյուրի բացման հանդիսավոր արարողությանը ջուր են խմել բոլոր պատվավոր հյուրերն ու ներկաները: Վերաբացմանը մասնակցել են ֆիլմում ընդգրկված արվեստագետները՝ Հեղնարի դերակատարը, որը Ֆրանսիայից Հայաստան է ժամանել հատուկ այդ միջոցառմանը մասնակցելու նպատակով, Հակոբ Ազիզյանը (Երանոսի դերկատար), Լևոն Աթոյանցը (օպերատոր), Ռոբերտ Ամիրխանյանը (կոմպոզիտոր), Սոս Սարգսյանի դուստրը:
Մարզպետարանից միաժամանակ հայտնում են, որ աղբյուրի վերաբացումը ուղեկցվել է խորհրդանշական ծառատունկով: Ծառուղում տնկվել են անվանական ծառեր:
Մկրտիչ Արմենի համանուն վիպակի վրա 1970 թվականին «Հայֆիլմ» կինոստուդիայում նկարահանված «Հեղնար աղբյուր» ֆիլմում գլխավոր հերոսի կինը՝ Հեղնարը, ամուսնացած լինելով իր կամքին հակառակ, սիրահարվում է ուրիշին։ Հասարակական պարսավանքից ու սիրո մեղքից տանջվելով՝ նա մահանում է։ Կնոջ մահվանից հետո վարպետ Մկրտիչը, ով հոգու խորքում ներել էր կնոջը, սակայն տիրող բարքերի պատճառով չէր բարձրաձայնում, նրա հիշատակին աղբյուր է կառուցում, որի ջուրը հրաշքով հոսում է միայն իր համար։
«Ամեն կնիկ իրան մարդու աղպուրն է, ուրիշ մարդ չի կրնա խմե էնոր ջրեն»,-փորագրում է վարպետ Մկրտիչը հուշաղբյուրի վրա։
«Հեղնար է, էլի»՝ մինչ օրս էլ Գյումրիում անբարո կանայք այդկերպ են բնորոշվում։
Պատրաստեց՝ Լիաննա Մարգարյանը
